3. Κατά τον Αριστοτέλη, αφού οι τέχνες (όπως και η ηθική αρετή) στηρίζονται στις έξεις (επαναλαμβανόμενες πράξεις που επιφέρουν εθισμό), αυτό που μένει είναι η εξασφάλιση των ποιοτικών έξεων … η Street Art πώς, κατά τη γνώμη σου, θεωρείται τόσο σημαντική όσο και ποιοτική εξέλιξη του Graffiti ως ατομική τεχνοτροπία και ταυτόχρονα μία παθολογική συμπεριφορά των ατόμων αφού υποτίθεται πως η εξέλιξη είναι κάτι καλό γενικώς για την ανθρώπινη διανόηση και ειδικώς για έναν καλλιτέχνη;

«Ο τίτλος της έκθεσης το ψάχναμε γενικότερα (γέλια), δεν μπορώ να πω ότι ανοίξαμε τα βιβλία του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα και αναλογιστήκαμε να βρούμε παράλληλους κόσμους, ας πούμε, με τη Street Art. Πιο πολύ πάνω στην κουβέντα και με την Αλεξία Παππά και με τα παιδιά (τους υπόλοιπους συμμετέχοντες – καλλιτέχνες), ψάχναμε λέξεις, ψάχναμε πράγματα γενικότερα, θέλαμε να ξεφεύγει κι από το πλαίσιο ναι μεν είμαστε καλλιτέχνες, όλοι έχουμε ως κοινό παρονομαστή το δρόμο και την τέχνη του δρόμου και τη street κουλτούρα γενικότερα, αλλά επειδή μας ενώνουν κι άλλα πράγματα κι επειδή μιλάμε όπως κι να ‘χει για μοντέρνα Τέχνη και σύγχρονη Ζωγραφική, θέλαμε να βγούμε κάπως χωρίς να το αποβάλλουμε από πάνω μας, από την ταμπελοποίηση.

Οπότε, ψάχνοντας κάπως εσωτερικά μεταξύ μας … ουσιαστικά, ήταν ιδέα της Αλεξίας γιατί βρήκαμε τη λέξη και κοιτάξαμε την ετυμολογία της. Οπότε, η λέξη «έξη», νομίζω είναι και δεύτερο ή τρίτο λήμμα, είναι μια παθολογική συμπεριφορά που επαναλαμβάνεται. Αυτό μας άρεσε πάρα πολύ γιατί πιστέψαμε πως ταιριάζει σε όλους μας και με τον τρόπο που δουλεύουμε και ζούμε, ζούμε και δουλεύουμε – κι όταν λέω δουλεύουμε εννοώ ότι κάνουμε την Τέχνη μας – και ταιριάζει και με όλη την κουλτούρα που μας ενώνει, πέρα από τη Street Art δηλαδή, τη hip hop, την punk μουσική, τα κόμικς, πάρα πολλά πράγματα που μας ενώνουν γιατί είμαστε και παιδιά των 90’s. Οπότε, αυτό το «παθολογική συμπεριφορά που επαναλαμβάνεται», κάπως μας κόλλαγε και σαν μια λούπα hip hop στο κεφάλι μας, δηλαδή, αυτοί έχουν πρόβλημα – αυτό το λέω εγώ, αλλά δεν νομίζω οτι θα διαφωνήσουν και οι άλλοι – δεν μπορούν (γέλια)! Επίσης, το ότι έκανε κι ωραίο λογοπαίγνιο επειδή είμαστε έξι συμμετέχοντες.

Σίγουρα έχει αναβαθμιστεί η κουλτούρα από το Graffiti κίνημα στο Street Art κίνημα, εξελίχθηκε, αλλά, πάλι, έχει να κάνει με την ιστορία του ανθρώπου και της Ζωγραφικής, και παράλληλα. Δεν νομίζω ότι αυτό είναι αυτοσκοπός, δηλαδή, οτι ακολουθούμε τον μεγάλο φιλόσοφο κι ότι η σκηνή αυτή εξελίχθηκε. Νομίζω πως είναι κάτι τελείως οργανικό σε κοινωνικό πλαίσιο που προέκυψε, οπότε, έχει όλες τις εκφάνσεις. Σε πολλές περιπτώσεις είναι κάτι αρνητικό, γιατί όντως σε πολύ κόσμο το tagging, ας πούμε, κι ο βανδαλισμός και το παράνομο κομμάτι δεν αρέσει σε πολύ κόσμο γιατί μπορεί σε κάποιες φάσεις να είναι άσχημο, αλλά από την άλλη είναι η αρχή του Graffiti και της Street Art. Δηλαδή, πολλοί από εμάς, αν όχι όλοι, ξεκινήσαμε κάνοντας το ίδιο πράγμα, ας πούμε, βανδαλισμό και tags, το οποίο σε κάποιους εξελίχθηκε πάρα πολύ γιατί είχαν αυτήν την έξη «θέλω να βγω και να γράφω το όνομά μου παντού και να αφήνω αυτό το στίγμα ζωής το οποίο είναι εν μέρει βανδαλισμός και εν μέρει ένας τρόπος έκφρασης, όχι απαραίτητα καλλιτεχνικός, αλλά μπορεί και ναι».

Η εξέλιξη του πράγματος σε κάποιες περιπτώσεις έχει πάρα πολύ θετικό πρόσημο ούτως ώστε κάτι το οποίο είναι αρνητικό μπορεί να γίνει θετικό. Εγώ το βλέπω πιο σφαιρικά στο ότι γενικότερα είμαι της νοοτροπίας ότι αν έχω κάποια εμμονή, κάποιο μειονέκτημα, προσπαθώ να το κάνω πλεονέκτημα. Οπότε, μου αρέσει σαν σκέψη ότι μια εμμονή σε κάτι, μπορεί να γίνει κάτι πάρα πολύ δημιουργικό με πάρα πολλή δουλειά και με τον κατάλληλο τρόπο σκέψης».

4. Τα έργα σου στην έκθεση αναδεικνύουν το χαώδες και επιθετικό, πολλές φορές, περιβάλλον της πόλης ως συνολική αφήγηση στην όραση των θεατών τους. Πιστεύεις πως η Street Art είναι παρούσα στην καθημερινότητά μας ακριβώς για να μας υπενθυμίζει τη σημερινή νοοτροπία περί ανθρώπινων σχέσεων σε μία άκρως καταναλωτική κοινωνία; Μια αντανάκλαση των εφήμερων σχέσεων και της μοναξιάς;

«Σε ορισμένες περιπτώσεις σίγουρα ναι. Μιλάμε για ανθρώπους που ζουν στο τώρα σε αυτήν την κοινωνία και σε αρκετές περιπτώσεις εκφράζουν κάποια μηνύματα, κάποια συναισθήματα είτε πιο προσωπικά είτε γενικότερα για το κοινωνικό σύνολο, αλλά δεν θεωρώ οτι αυτό είναι μονόδρομος, δηλαδή, υπάρχουν πολύ διαφορετικές εκφάνσεις. Απλά σε πολλές περιπτώσεις το Street Art και το Graffiti είναι συνυφασμένα με το γεγονός το ότι μπορούν και περνούν κάποιο κοινωνικό ή και πολιτικό μήνυμα, αλλά δεν το βρίσκω και απαραίτητο».

Όπως αναφέρεται στο Δελτίο Τύπου, «η έκθεση εστιάζει στη δημιουργική έξη των καλλιτεχνών, ως μια «παθολογική συμπεριφορά που επαναλαμβάνεται», εγγενές χαρακτηριστικό που τους ωθεί να πειραματίζονται και να δημιουργούν σε οποιοδήποτε χώρο, με οποιοδήποτε μέσο. Παρουσιάζονται έξι διαφορετικές εγκαταστάσεις που περιέχουν τοιχογραφίες, ζωγραφικά έργα και γλυπτά, οι οποίες οριοθετούνται μεν χωρικά ως διαφορετικές ιστορίες των έξι εικαστικών, παράλληλα δε, αναπτύσσουν ένα διάλογο μεταξύ τους, ο οποίος αναπόφευκτα προέκυψε κατά τη περίοδο που οι καλλιτέχνες εργάστηκαν εκεί. Συντίθεται έτσι, μια ευρύτερη εικαστική εγκατάσταση που μπορεί να εμπνεύσει απροσδιόριστο αριθμό αφηγήσεων».

Links

Leonidas Giannakopoulos

Ιστοσελίδα: https://leonidasgiannakopoulos.gr/

Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=100027756743138

Instagram: https://www.instagram.com/leonidas_giannakopoulos/

Youtube: https://www.youtube.com/channel/UCOxtDrUg8HROU1bRbhXC8Ag