2. Πώς και ποια σχέση έχουν οι εξωπραγματικοί σας χαρακτήρες με την κοινωνία του σήμερα; Ο άνθρωπος στη σημερινή εποχή, θεωρείς, πως βρίσκεται πιο κοντά στις φυσικές προδιαθέσεις του ή πιο μακριά κι αν βρίσκεται μακριά, θεωρείς πως θα ενδιαφερθεί ποτέ να έρθει πιο κοντά ή θα συνεχίσει να πλάθει διανοητικούς κόσμους που είναι πιο φιλόξενοι;

«Οι εξωπραγματικοί χαρακτήρες που έχω δημιουργήσει δεν θεωρώ ότι είναι τόσο φανταστικοί όσο φαίνονται. Μια από τις πηγές που άσκησαν σημαντική επιρροή στην δημιουργία της θεματικής αυτής ήταν και το βιβλίο «Η μεταμόρφωση» του Κάφκα. Μου έθεσα την εξής ερώτηση: Πως θα έμοιαζε αν υπήρχε η κατσαρίδα (που αναφέρεται το βιβλίο) αυτή  μέσα μας. Προσπάθησα να αποτυπώσω σε ένα σώμα, διάφορα ψυχικά ιδιώματα και παθήσεις, χωρίς να θέλω να  μοιάζει με άνθρωπο. Ήθελα κάτι αλλόκοσμο, όπως τον ανθρώπινο χαρακτήρα. Μετά από μελέτη κατέληξα σε ένα ψυχολογικό τεστ, που με βοήθησε να κατατάξω τους ανθρώπους σε κατηγορίες με βάση τον χαρακτήρα τους, ώστε να εικονογραφήσω. 

Ξεκίνησα να δίνω παραδείγματα, καθώς δεν μπορούσα να εξηγήσω στους γύρω μου, πως βλέπω τον κόσμο που ζούμε. Έτσι οι χαρακτήρες του ΕS, μαζί με πολλές προσωπικές μου σημειώσεις, αναλύουν, πως από τη σημερινή εποχή, φτάσαμε στο δυστοπικό μέλλον και πως ξεπεράστηκε. Πρόκειται για ένα μέλλον πραγματικό και φανταστικό, μαζί. Το κύριο χαρακτηριστικό μας, είναι ότι κάθε πρωί που ξυπνάμε, ξεχνάμε τους εαυτούς μας στο σπίτι, εξαιτίας της δουλειάς μας, χωρίς να επικοινωνούμε πραγματικά, ξεχνώντας ότι ζούμε σε έναν τόσο όμορφο κόσμο και καταλήγουμε να νοιαζόμαστε για τα πιο άσχημα πράγματα.

Για μένα ο άνθρωπος, δεν έφυγε ποτέ από τις προδιαθέσεις του, κάτι που το θεωρώ λογικό και φυσικό. Οι κίβδηλοι κόσμοι που δημιουργούνται στο μυαλό μας, είναι επεξηγηματικοί του πραγματικού. Κάποτε, μου είπαν ότι όλοι μας έχουμε ανάγκη από ένα παραμύθι. Σε αυτό, ίσως να φταίει τα πράγματα που κρύψαμε μέσα μας, καθώς δεν υπήρξαμε αρκετά δυνατοί για να τα αντιμετωπίσουμε. Δεν είναι θέμα ενδιαφέροντος, αλλά αναγκαιότητας, καθώς το παραμύθι, το ορίζουμε και μας ορίζει. Στην πραγματική ζωή, βέβαια, η ανασφάλεια που μας περιβάλλει, υπερτερεί από το παραμύθι και «αγκαλιάζει» τη καθημερινότητα μας».