Η δημιουργός και συντονίστρια του Project με τη ροή της συζήτησης, επεκτάθηκε σε πολλά επίκαιρα ζητήματα σχετικά με τις δυσκολίες και τα εμπόδια που παρουσιάζονται στους καλλιτέχνες του δημόσιου χώρου σε καθημερινό επίπεδο, για τους καλλιτέχνες της street art.

Από τον προβληματικό ποινικό νόμο που υφίσταται δυνατότητα να υπάγεται στην περί του νόμου διάταξη «φθοράς ξένης ιδιοκτησίας», αλλά και για το περαστικό κοινό – άτυπη κοινωνική αντίδραση και τα συναισθήματα που προκαλεί το οπτικό στοιχείο που, αρκετές φορές, συγχέεται με την παράνομη διάσταση του Graffiti.

Ως Project έχοντας υλοποιήσει 7 δράσεις πεδίου συνδυαστικά με την παραγωγή τοιχογραφιών, αναφέραμε και τα εμπόδια που συναντήσαμε και σε οργανωτικό επίπεδο, όπως τονίστηκε ιδιαιτέρως στη συζήτηση και οι πιθανότητες χρηματοδότησης ενός project που αφορά τον δημόσιο χώρο.

Ο ορισμός της δημόσιας σφαίρας και η συνεχόμενη ανανοηματοδότηση στη μετανεωτερική εποχή όσον αφορά την έκφραση των ατόμων σε αυτήν, ήταν ένα ζήτημα, εξίσου, που απασχόλησε τους συμμετέχοντες. 

Ακόμη, αναφέρθηκε από όλες τις συμμετέχουσες και όλους τους συμμετέχοντες και κυρίως, από τις προσκεκλημένες ομιλήτριες, ο ρόλος που παίζουν οι λέξεις και κατά πόσο οι γνωστικές λειτουργίες σε θέματα αναφοράς όπως π.χ. δημόσια σφαίρα, λειτουργούν ή όχι με προκατάληψη και ειδικότερα στον τομέα της ασφάλειας αυτής.

Σαφώς, τέθηκε και το θέμα της ιστορικής σύνδεσης στο πεδίο της δημόσιας σφαίρας και των ατόμων όταν βλέπουν, διαντιδρούν με εγκαταλειμμένα κτίρια και κτίρια προς κατάρρευση – κατά πόσο μπορεί να τίθεται σε εφαρμογή ο «ανακλώμενος εαυτός» σε σχέση με το συναίσθημα της απώλειας.

Ιδίως, στο πεδίο της street art, τίθεται σε εφαρμογή σε έναν υπερθετικό βαθμό διότι το συστατικό στοιχείο του κινήματος αυτού είναι το εφήμερο.

Συνεπώς, επέρχεται η απώλεια κάθε στιγμή σε κάθε έργο που παράγεται στον δημόσιο χώρο. Ωστόσο, η έκφραση και πόσω μάλλον, η καλλιτεχνική έκφραση, θεωρείται μία ενδιάμεση φάση που προσδίδεται νόημα από και για τον καλλιτέχνη της street art.

Τέλος, η συνάντηση αυτή, μας έφερε σε επαφή με άλλους δημιουργούς από άλλα πεδία πλην παρεμφερή ως προς τις μορφές τέχνης του δρόμου, όπου η συνδιαλλαγή μαζί τους ήταν κάτι παραπάνω από εποικοδομητική σε επίπεδο γνώσεων και αντίληψης.